ElleRim Semada

Gözlerim binnur pür ışık saçarak
Sev dedi gönlüm umutla
Kalbim öyle hüzünlü  öyle yaslı ki sorma!
Uzaklara dalıp giden düşlerim mi?
Ağlayan yüreğim mi?
Hıçkıran benliğim mi yoksa!
Hani nerede verilen sözler?
Nerede fedakarlık?
Hani nerede ahde vefa?

Sadakat yalın bir kelime kalmış
Yapayalnız masumca beyinlerde
Hani özlemler?
Hani arzular?
Mağrur bakışlı gurur nerede?

Yaşamak bir sınavsa, ölüm gerçek bir yaşam
Vefa dilek yamaçlarında beyaz bir gül onurla açan
Gün yorgun düşüyor ömürden, oluyor akşam..

Oysa insanları yaşlandıran, yıllar değil!
Erişemedigi arzular,
Hayatta en acı felaketler değil!
Yaşanması  mümkün iken,
Yaşanamayan mutluluklar. 
Bağrımızı acıtan çakır dikenler değil!
Ah keşkeler, sancılı vedalar.          

Özlemim sensin türkuaz rüyalarımda  ey yar!
Sen asude bir baharsın ömrümde, mevsimlerden öte
Güllerin yediveren açar, sense güllerden öte
Yürekler cennet olur, say ki cennette
Benim için cennetim
Yer almaktır, gül yüreginde...

24...07...2007

Fatimâ Hümeyrâ Kavak